Bomboşum..

Ne yapacağımı bilmiyorumki içimde garip bir kıpırtı bir kuş çırpınıp duruyor işte kafesin içinden. Sanırım biraz tembelim yada asosyalleştim. Ne evi temizlemek, ne arkadaşlarımı aramak, ne de başka bir faaliyette bulunmak canım istemiyor, anneme gidip geliyorum arada ama hergün aynı şeyde olmazki. Gece başımı yastığa koyduğumda yarın için planlar yapıyorum, bir kursa gideyim, üniversite sınavına gireyim, işe gireyim vs... Ama sabah kalktığımda bir yılgınlık oluyor. Eşime sarıyorum nerdeydin, neden dışarıda çok duruyorsun, neden öyle yaptın, neden bu kişilerle iş yapıyorsun vs.
Evi temizlemek istiyorum gözümde büyüyor halbuki evde çocuğumda var temiz olması lazım ama içimdeki mutsuzluğu, karamsarlığı atamıyorum. Hayatın bir yerinden tutmalıyım ama nasıl içimdeki bu olumsuz düşüncelerle nasıl olacak.
Eşim beni sıkmıyor, kötü davranmıyor, bazen bazı yalanları (kızıyorum diye) olsada, saçma sapan kişilerle iş ortaklığı yapıp, elinde beş kuruşsuz kalıp, enayi yerine koyulsada eşim iyidir.
Ama ben değilim işte, sizler ne yapıyorsunuz yada bunu benden başka yaşayanlar oldumu. Kendi kendine sıkıntı edinenler, çözümünü bulabildinizmi. İçinizde herkeze karşı bir sinir patlaması oldumu, komşunuza, kardeşinize, yakın arkadaşınıza alınganlık yapıp üzülen... Yada bunlardan biri :(